Au Juljusz (1842–1888), ekonomista rolniczy. Urodzony w Poznaniu 11 IV 1842. Po ukończeniu szkół średnich w Wielkopolsce odbył kilkuletnią praktykę rolniczą, poczem studjował w latach 1862–66 w Heidelbergu i Hohenheimie i na Akademji Rolniczej w Poppelsdorf (połączonej z uniwersytetem w Bonn). Już wtedy w młodych latach zyskał sobie rozgłos obszernem dziełem, wydanem w języku niemieckim. Wskutek bowiem rozpisanego w 1866 konkursu przez powyższą Akademję w Bonn-Poppelsdorf, przedłożył jej w r. 1867 pracę »O znaczeniu nawozów pomocniczych dla gospodarstwa społecznego i prywatnego« (Die Hilfsdüngemittel in ihrer volks- und privatwirtschaftlichen Bedeutung, Heidelberg 1869), która została nagrodzona. Wystąpił tu przeciw rozwielmożnionej wówczas nauce statyki rolniczej, jako części ekonomji rolniczej, wykazując niesłuszność jej głównej tezy, postawionej głównie przez Liebiga: o koniecznem zachowaniu równowagi sił produkcyjnych roli w gospodarstwie wiejskiem przez zwrot roli tej ilości pokarmów roślinnych, jaką jej zabrano w sprzęcie. Stał się przez to jednym z twórców nowej szkoły ekonomicznej, negującej wogóle potrzebę istnienia statyki rolniczej, jako jednostronnej i nie uwzględniającej wcale opłacalności czynionych wkładów w nawożeniu, a przez to nakładającej często wielkie, bezowocne ofiary na gospodarstwo wiejskie. Krytykę tych twierdzeń statycznych Liebiga przeprowadził również w innej swej pracy pt. J. v. Liebigs Lehre von der Bodenerschöpfung und die nationalökonomischen Bevölkerungstheorien (Heidelberg 1868). Te dzieła utorowały mu drogę do docentury w Akademji w Bonn-Poppelsdorf. Gdy w r. 1870 Centralne Towarzystwo Gospodarskie w Poznaniu otwarło Szkołę Rolniczą imienia Haliny w Żabikowie, został Au powołany na jej dyrektora, którym był przez dłuższy czas, prawie do zamknięcia tej szkoły przez rząd pruski (1876). W r. 1878, kiedy Wydział Krajowy Galicyjski obejmował na rzecz kraju szkołę dublańską, Au został przezeń mianowany profesorem ekonomji i administracji wiejskiej; powierzono mu zarazem prowizorycznie obowiązki dyrektora tej wyższej szkoły rolniczej (1878/9). W Dublanach pozostał przez dziesięć lat (1878–1888) do śmierci swej (8 IX 1888), jako profesor ekonomji społecznej i rolniczej administracji wiejskiej, wykazując w organizacji i prowadzeniu tych przedmiotów wielkie zalety dydaktyczne. Z natury zawsze czynny i pełen inicjatywy, przyczynił się do założenia wielu stowarzyszeń rolniczych i ekonomicznych, w których sam pracował (Centralne Towarzystwo Gospodarskie w Poznaniu, Towarzystwo Gospodarskie Galicyjskie we Lwowie, Towarzystwo Ekonomiczne nadreńskie i inne). Był pisarzem niepospolitego talentu. Oprócz powyższych prac niemieckich ogłosił liczne prace polskie, z których jako ważniejsze wymienić należy: Historja i organizacja dublańskiej szkoły (»Roczniki Krajowej Wyższej Szkoły Rolniczej«, T. I, 1888), ważna nietylko jako pierwszy historyczny obszerny zarys tej uczelni, ale ze względu na zawarte w niej głębokie myśli konstrukcyjne co do samej organizacji wyższego wykształcenia rolniczego, które teraz zwłaszcza nie straciły wcale na swej aktualności. W Encyklopedji Rolnictwa z r. 1879, t. V, ogłosił dwie ważne prace: Stacje doświadczalne rolnicze, leśnicze i techniczne i Statyka rolnicza (gdzie dał krytyczny doskonały zarys szkół statycznych), a tamże w t. IV Liebig i jego prace naukowe. Oprócz wielu artykułów i monografij, umieszczonych w »Ziemianinie«, »Gazecie Rolniczej« i »Rolniku« lwowskim, pozostawił w rękopisie obszerny traktat o rachunkowości rolniczej, którą to pracę uwieńczył nagrodą Wydział Krajowy Galicyjski, a wydali własnym nakładem b. uczniowie szkół rolniczych w Żabikowie i w Dublanach pt. Nauka rachunkowości do potrzeb gospodarstwa wiejskiego zastosowanej, Lw. 1889. Praca ta, jedna z najznakomitszych w dziedzinie rachunkowości rolniczej, odznacza się żywym, barwnym stylem, i zniewala czytelnika do bacznej uwagi, jest bowiem bardzo zajmująco napisana, z mocnem przytem polemiczneni zacięciem. Au był stanowczym przeciwnikiem socjalizmu, czemu dał wyraz w obszernej pracy pt. Socjalizm jako objaw choroby społecznej, Poznań 1878.
Bardzo bogaty swój księgozbiór, złożony z kilku tysięcy książek i broszur treści ekonomicznej, przekazał Towarzystwu Bratniej Pomocy słuchaczów Kraj. Wyższej Szkoły Rolniczej w Dublanach. Księgozbiór ten w czasie inwazji ukraińskiej 1918/19 w znacznej części został zniszczony.
Choć w młodym stosunkowo wieku zszedł z tego świata, zdobył sobie sławę jednego z pierwszych twórczych ekonomistów rolniczych w Polsce, uczonego o wielkiej wiedzy i samodzielnych oryginalnych poglądach.
W. Enc. Il.; »Roczniki Krajowej Wyższej Szkoły Rolniczej w Dublanach«, t. I–II, Lw. 1888–89; Dublany. Szkoła i Zakłady Krajowe w Dublanach, Lw. 1897; Encyklopedja Rolnictwa, T. IV, V; Estr., VI, 22.
Stefan Surzycki